Bardağı Taşıran Detay: Bardaklık Yok, Radyo Yok, Koltuk Yok! Peki Neden Satmıyor?
Sosyal medyada bir otomobil tutkununun, sahip olduğu 1966 model Ford Mustang'ini tanıttığı videosu, binlerce kişiyi kendine hayran bıraktı. Kullanıcının esprili bir dille "bardaklık yok, radyo yok, arka koltuk yok (şimdilik)" demesi, bir şikayetten çok bir manifesto niteliği taşıyor. Modern konforlar olmadan da ruhuyla yaşayabilen bir araç!
1.9 milyondan fazla izlenen bu viral klip, kendisinden yaklaşık iki kat yaşlı otomobiline karşı duyulan çarpık bir aşk mektubu adeta. Tüm temel konforlardan yoksun olmasına rağmen, sahibi otomobilinden vazgeçmiyor.
Kullanıcı, açıklamasında "Arabamı sevdiğimi yemin ederim" diyerek hem bir övgü hem de aracının bu durumunu kamuoyuyla paylaştığı için bir özür niteliğinde yorum yapmış.
Pearson'ın videosunda gösterdiği Mustang, bir showroom otomobili değil. İç mekanı yıpranmış durumda; temel modern donanımlar eksik; hatta arka koltuk bile sökülmüş. Bu durum, otomobil tutkunlarının kusursuzluğu kovalamak yerine, aracın kusurlarıyla birlikte yaşatma geleneğini yansıtıyor.
1966 Ford Mustang: Bir Otomotiv İkonu
Özellikle 60'lı yılların ortalarına ait ilk nesil Ford Mustang modelleri, Amerikan otomotiv tarihinde her zaman özel bir yere sahip olmuştur. 1966'da Ford, 72.119 adet üstü açılır model satarak o yılın en çok satan üstü açılır otomobili olmuş ve en yakın rakibini neredeyse iki katı farkla geride bırakmıştır. O yıl genel serisinde Ford, standart ve lüks üstü açılır modellerin binlercesini de içeren toplamda yaklaşık 607.568 Mustang satmıştır. Yıllar içinde bu araçlar, orta yüzyıl tasarımının ikonları ve klasik otomobil kültürünün mihenk taşı haline gelmiştir.
Bununla birlikte, koleksiyonluk otomobil dünyası eskisi kadar homojen değil. Pandemi sonrası yaşanan patlamanın ardından, koleksiyoncu otomobil pazarı şu anda istikrar kazanıyor ve daha seçici bir talep söz konusu. Özellikle aracın durumu, orijinalliği ve 'modern klasik' olarak adlandırılan modeller ilgi görüyor. Mevcut verilere göre, birçok klasik modelin değeri biraz geri çekilse de, açık artımlara katılım ve alıcı ilgisi güçlü kalmaya devam ediyor. Pearson'ın kusursuz olmaktan uzak Mustang'i gibi bir otomobil için değer, saf dolarlardan ziyade hikayesinde, kimliğinde ve sembolik meydan okumasında yatıyor olabilir.
Pearson'ın videosunun viral cazibesinin bir parçası da, eksik her özelliği samimiyetle çerçeveleme biçimi. Otomobilde, birçok eski araçta hiçbir zaman bulunmayan modern bir konfor ölçütü olan bardaklığın olmadığını gösteriyor. Yorumcular bu duruma bayıldı: Bir kullanıcı, "Biri araba radyomu çaldı ve şimdi sessizlik içinde oturuyorum" diye espri yaptı. Bir diğeri ise, "Klasik istasyon vagonumda altı adet küllük ve sıfır bardaklık var" diye yazdı. Mizah keskin olsa da, aynı zamanda bir empati damarı da var: Eski araçlardaki birçok sürücü, dökülme riskinden kaçınmak için içeceklerini uylukları arasında tutmayı veya tutacak bir yer bulmayı öğrenmek zorunda kaldı.
Mevcut durum, bu yoklukların bugün ne kadar kafa karıştırıcı hissettirdiğini açıklamaya yardımcı oluyor. Bardaklıklar o kadar yaygın ki, standart ekipman olarak kabul ediliyorlar; yeni bir arabada isteğe bağlı olması düşünülemez. Bu değişimi ne kadar derinlemesine incelerseniz, Pearson'ın Mustang'i ile olan zıtlık o kadar absürt hale geliyor. Onun aracı, harika otomotiv sanatından artık ne kadar az şey istediğimizi yüzümüze vuruyor: Tüm ekranlar, bağlantı seçenekleri ve sistemler, bir zamanlar saf çelik, ses, titreşim ve makineyle olan o derin bağ olarak gördüğümüz şeyden bizi uzaklaştırabilir.
Pearson'ın satmama kararı, otomobil kültüründeki derin bir duygusal gerçeğe dokunuyor: Otomobiller genellikle benliğin uzantıları, hafıza, kimlik ve inatçılığın depoları haline gelir. Teorik olarak Mustang'i satıp, başka bir şey restore edebilir veya yükseltebilir, ancak kusurlar onun kişiliğinin bir parçası. Aracın kimliği kusurlarıyla iç içe geçmiş durumda ve bunları bırakmak, derinden kişisel bir şeyi koparmak anlamına gelir. "Şimdilik yok" ifadesi, geçicilikten çok sessiz bir sahiplik felsefesi haline geliyor.
Klasik Otomobiller: Koruma ve Mükemmellik
Bir anlamda Pearson'ın Mustang'i, koleksiyon dünyasındaki bir çatışmanın mikrokozmosudur: koruma ve iyileştirme arasındaki gerilim, nostalji ve fayda arasındaki denge. Bazı klasik otomobil sahipleri concours düzeyinde mükemmelliği kovalar; diğerleri ise patina, orijinallik ve bir aracın taşıdığı hikayeyi tercih eder. Mustang'in kusurları onun nişanı ve anlatının büyük bir parçası haline gelmiştir.
Sosyal medyada fikirler bölünmüş durumda. Birçoğu, kendi eski araçlarıyla yaşadıkları talihsiz maceraları hatırlayarak gülüyor. Bazıları aracın onurunu savunuyor: Bir kullanıcı, "Bu klasik, herhangi bir stereo sistemden daha değerli" yorumunu yapıyor. Diğerleri ise, "Sadece bir bardaklık yapıştır ve devam et" diyor. Bu karşılıklı konuşma, otomobilleri beyaz eşya olarak mı yoksa sanat eseri olarak mı istediğimize dair daha geniş kültürel tartışmayı yansıtıyor.
Gün sonunda, Pearson'ın Mustang'i hala çalışır durumda. Nefes alıyor, tıkırdıyor, paslanıyor ve sevilmekte ısrar ediyor. İnsan ve makine arasındaki ilişkinin her zaman mantıklı olmadığını hatırlatıyor, belki de tam da bu yüzden önemli olduğunu gösteriyor. Motor çalıştığı ve vites geçtiği sürece, Pearson'ın özür dilemesine gerek yok. Onun dünyasında Apple CarPlay yok, rahat bir koltuk yok, ama karakter var ve ona tutunmak için bir argüman var.